HOE WORD IK EEN ECHTE MAN? DEEL 1
ONAFHANJELIJKHEID EN
VERANTWOORDELIJKHEID

Diep in het amazone regenwoud wacht een jongen van een jaar of 15 op het onvermijdelijke. Uiterlijk lijkt hij onbewogen, maar van binnen stormt het. Hij weet dat hij straks de proef moet doorstaan, de gruwelijke proef. In een soort handschoen van gras, zitten tientallen kogelmieren geweven. Hun stekende angels naar binnen gericht. Die heten zo omdat een steek voelt alsof je wordt neergeschoten.

Wanneer de jongen zijn handen in de handschoenen steekt knallen de steken als kogels door de hand van de jongeman. Terwijl hij dit ondergaat mag hij niet gillen, schreeuwen of huilen. Hij moet zelfs nog een rituele dans uitvoeren en zo laten zien dat hij zichzelf kan beheersen.

Toch is de jongen niet weggerend met dit vreselijke vooruitzicht. Integendeel, hij heeft hier jaren naar uitgezien, want als hij dit ritueel heeft doorstaan is hij een echte man. Hij mag dan mee met de mannen op jacht, mag een vrouw trouwen en wordt voor vol aangezien. De vraag: “hoe word ik een echte man?” is voor hem beantwoord!

Voor de weinig echte natuurvolken die onze planeet nog kent, is het nooit onduidelijk of je een echte man bent of niet. Als je de test hebt doorstaan, hoor je erbij. In onze cultuur is die grens veel minder duidelijk.
Gelukkig hoeven wij geen extreem pijnlijk ritueel te doorstaan en gelukkig hoeft een ander voor ons niet meer te bepalen of we wel of geen man zijn. Er is geen meetbaar moment waarop je man wordt.
Dit kan echter wel leiden tot onzekerheid over man zijn en je het gevoel geven geen echte man te zijn. In deze serie blogs geef ik mijn persoonlijke visie op “echt man zijn”. Kun je er niks mee, leg het dan vooral naast je neer. Maar als je met vragen zit over man-zijn, dan hoop ik dat je hier antwoorden in vindt die je helpen in je zoektocht.

Verantwoordelijkheid en onafhankelijkheid

Een jongetje wordt vanzelf een puber, maar een puber wordt niet vanzelf een man. Kenmerkend voor een puber (ik mag er momenteel een opvoeden) is dat hij graag wil worden behandeld als een volwassene, maar zichzelf nog niet zo kan gedragen. Bij een flinke tegenslag wordt deze jongeman dan ineens weer een klein kind. Hij wil het liefst nog even bij pa en ma op schoot kruipen. In feite is hij nog afhankelijk van zijn ouders.

Ook vindt een puber het moeilijk om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn eigen leven. Als er iets mis gaat wijst hij vaak naar omstandigheden en anderen. Een laag cijfer komt door die eikel van een leraar en die ruzie op voetbal komt door die irritante teamgenoot. Hij vindt het nog lastig om het verband te zien tussen zijn eigen acties en de gevolgen daarvan. Bij het opgroeien naar volwassenheid leert een puber als het goed is om onafhankelijk en verantwoordelijk te zijn.Deze ontwikkeling is echter niet vanzelfsprekend. Ook bij een volwassen man kunnen afhankelijkheid en gebrek aan verantwoordelijkheid voor komen. Hij heeft dan de volwassen leeftijd bereikt maar zit nog steeds in de afhankelijke rol. Misschien heeft hij al een baan en gezin, maar hij is nog steeds afhankelijk van de goedkeuring van zijn ouders. Ook kan hij als hij het moeilijk heeft, in plaats van dit samen met zijn partner te bespreken, bijvoorbeeld weer sterk naar zijn moeder trekken. Hiermee vertoont hij gedrag wat meer past bij de puber dan bij de volwassen man.

Daarnaast kan het voorkomen dat een partner de verzorgende rol van de ouders overneemt. In plaats van dat mama het bammetje maakt doet vrouwlief dat nu. In plaats van dat de ouders in de gaten houden of het goed gaat met hun zoon en bijsturen, doet de partner dit nu.
Volwassen onafhankelijkheid betekent dat je niet dagelijks de zorg van anderen nodig hebt om goed te functioneren, maar dat je jezelf daarin kunt aansturen. (Uiteraard heb ik het nu niet over mensen die vanwege een beperking zorg nodig hebben.)Bij een onvoldoende ontwikkelde verantwoordelijkheid heeft de man in kwestie niet het vermogen om goed om te gaan met moeilijke omstandigheden of tegenslagen. Hij wijst net als de puber naar de ander en de omstandigheden.

Er zijn in ieders leven belemmerende omstandigheden en personen en de invloed daarvan is reëel. Of jij als een volwassen man omgaat met verantwoordelijkheid is te zien in de mate waarin je deze omstandigheden je leven laat bepalen en in hoeverre jij je eigen invloed onderkent.

Zo vormen verantwoordelijkheid en onafhankelijkheid, twee pijlers in het gedrag van een volwassen “echte” man. Ze helpen je om het het leven aan te kunnen en goed te functioneren.
Wanneer deze pijlers zwak zijn of ontbreken kan je er last van hebben en wil je hierin misschien graag groeien.
Wil jij deze groei een boost geven? Dan is coaching een heel geschikt middel. Ik help jou om helder te krijgen welk gedrag je wilt veranderen en hoe je dit voor elkaar gaat krijgen. Wil jij weten wat coaching hierin voor jou kan betekenen? Plan hier onder meteen een gratis Coach Call in.