Een jongen of een man
Ik was 21 jaar, net ongepland vader geworden en ik vroeg me af; “ben ik nu een jongen of een man? ” Het voelde een beetje alsof ik in de groep 8 musical de rol van ‘de meester’ had gekregen. Een te groot colbertje over smalle schoudertjes en de volwassene spelen.
Ik stond met mijn kersverse zoon op mijn arm voor de spiegel en zag daar eerlijk gezegd een jongen en geen man. Het heeft nog jaren geduurd voor ik het gevoel van ‘is dit nu later, als je groot bent’ van me af heb kunnen schudden. Voor veel mannen die ik mag coachen is dit een thema. Ben ik een jongen of een man. Soms zijn ze al ver in de 40 maar zien zichzelf nog niet echt als man. En dit is niet zonder gevolgen.
Wij missen in onze cultuur een overgangsritueel van jongen naar man. Er is geen duidelijk aanwijsbaar moment meer waarop een jongen een man wordt. Dit zie je bijna alleen nog maar bij natuurvolken. Als een jongen een man wordt in een Afrikaans natuurvolk, dan mag hij pas mee op jacht. (De naam “Hunter Coaching” komt mede hieruit voort.) Hij wordt beschouwd als een volwaardig man en is klaar om een gezin te stichten en zelfstandig te zijn.
Wij westerse, ‘ontwikkelde’ mensen hebben zo’n ritueel niet en hebben mede daardoor vaak twijfels over mannelijkheid en identiteit. Dit kan leiden tot onzekerheid, besluiteloosheid, afhankelijkheid of vervelende dynamiek in (werk)relaties.
Enkele concrete voorbeelden van problemen die hierdoor ontstaan:
– In relaties blijven hangen in de dramadriehoek (slachtoffer, redder, aanklager) of ouder-kind dynamiek tussen twee volwassenen (Transactionele Analyse)
– Op het werk niet serieus genomen worden, of steeds aangestuurd worden.
– Weinig toekomstvisie, gebrek aan zingeving.
– Niet weten wat je zelf graag wilt, gebrek aan zelfkennis en zelfliefde.
– In verschillende (sociale) contexten het gevoel hebben niet volwaardig onderdeel te zijn, 3e wiel aan de wagen gevoel.
Wat ook niet mee helpt is een maatschappelijke beweging waarin streven naar ‘gelijkwaardigheid’ tussen mannen en vrouwen is verworden tot streven naar ‘gelijkheid’. In de wirwar van genderneutraliteit, MeToo en berichten over ’toxic masculinity’ is het niet altijd even aantrekkelijk om met opgeheven hoofd man te zijn. Veel jongens hebben niet eens de drive of motivatie om een man te worden, laat staan dat ze weten hoe dat moet.
Wanneer je in de spiegel kijkt en je weet niet goed of daar een jongen of een man staat, dan kun je daar wat aan doen. Het grote verschil tussen een jongen en een man zit hem namelijk in persoonlijk leiderschap. Een jongen ziet wel wat de dag brengt, denkt niet te ver vooruit en hij is meer passagier dan chauffeur in zijn leven. Het leven overkomt hem en daarop oefent hij niet al teveel invloed uit. Een man daarentegen, neemt zelf de leiding over zijn leven. Blijft niet in afhankelijkheid afwachten wat het leven brengt, maar kiest zelf richting.
Als jij je wel eens afvraagt “ben ik nou een jongen of een man” en je wilt meer die rol van man gaan innemen, dan ga ik graag met je in gesprek. Als coach help ik jou onder andere met dit thema. Ik stel je de vraag of je jezelf als een jongen of een man ziet. Ik help je in te zien welk gedrag bij welke rol hoort, zodat je keuzes kunt maken die je bevestigen in jouw rol als man, zodat jij straks met volle overtuiging tegen jouw spiegelbeeld kunt zeggen; “daar staat een man!” We spreken elkaar!
HARM OOSTERHUIS – COACH VOOR MANNEN