DE VRIENDELIJKE MAN
Er was eens een vriendelijke jongen. Zo’n jongen die nooit voor problemen zorgde. Die gewoon aardig was voor andere mensen en die meehielp en dankbaar was. Een jongen waarvan je er wel tien in een gezin kan hebben en wel veertig in een klas. Deze jongen maakte zelden ruzie en hij was rustig als er problemen waren met andere kinderen. Hij wist precies wanneer het zijn ouders of juf teveel dreigde te worden en was dan extra rustig of behulpzaam. Wat een lieverd!
Wat niemand doorhad, was dat hij vaak erg onzeker of bang was. Hij voelde zo veel en paste zich vliegensvlug aan, zodat hij vooral niet tot last zou zijn. Zijn eigenbelang drukte hij altijd weg. Als hij vergeten werd of oneerlijk werd behandeld hield hij zich stil. Het deed wel pijn, maar dit drukte hij snel weg. Door zichzelf helemaal weg te cijferen, hoopte hij dat het goed zou gaan in zijn gezin of in de klas.
Nu is deze vriendelijke jongen een vriendelijke man geworden. Nog steeds is zijn belangrijkste waarde dat hij niemand tot last mag zijn. Al is die inmiddels verstopt onder een aantal laagjes van gewenst gedrag. Hij is al zo lang gewend aan deze manier van denken en doen, dat hij niet meer door heeft dat hij zich voortdurend aan het aanpassen is aan anderen.
Aan zijn vrouw, kinderen, collega’s, buren, familie. Overal staan zijn antennes aan en beweegt hij mee bij elke beweging die anderen willen maken. Erkennen dat hij zich aanpast is vreselijk eng. Dat betekent namelijk dat hij hier misschien wel iets aan moet veranderen. En zijn kinderlijke angsten en onzekerheden komen dan met een rotgang naar boven, gieren door zijn keel en knijpen zijn maag samen. Snel weer wegdrukken dus! Glimlachen en door!
En nu is hij de veertig gepasseerd. Zijn kinderen worden groter, maar een echte verbinding voelt hij niet met ze. Ook zijn vrouw lijkt van hem te vervreemden. Er is weinig tot geen passie meer. Zijn werk zuigt hem steeds meer leeg en hij merkt dat zijn batterij op aan het raken is. Een paar jaar geleden kon hij dit nog wegdrukken, maar het gaat bijna niet meer. Hij is nog steeds vriendelijk, maar krijgt steeds vaker het verwijt afwezig te zijn.
Zijn energie is simpel weg op om steeds maar weer te geven, te geven en nog meer te geven. Ondanks dat hij alles heeft gegeven is het niet genoeg, hij voelt zelden echte waardering van anderen. Een gevoel van wanhoop borrelt onder de oppervlakte en dreigt hem te overspoelen.
Gaat dit (deels) over jou? Wat staat je dan te doen? Waarschijnlijk heb je geen idee. Als je voor jezelf gaat opkomen moet je immers dealen met die nare angst. En daarbij ben je bang dat je dan je partner/familie/vrienden/baan verliest. Tegelijk weet je dat als je zo doorgaat, je ook alles verliest. Er lijkt geen goede uitweg uit deze situatie.
Eerlijk gezegd bestaat er ook geen goede uitweg. In ieder geval geen uitweg die geen pijn gaat doen. Je gaat zeker mensen verliezen als je stopt met pleasen. Als je stopt met aanpassen. Deze mensen zijn alleen maar in je leven zolang jij je aanpast. Maar als je nog even wacht en je brandt op, dan laten deze mensen je toch wel vallen.
Er zullen ook mensen zijn die even moeten wennen, maar de relatie zal het overleven en er juist sterker door worden. En er zullen mensen zijn die voorheen niks met je konden en zodra je je ware aard laat zien juist wel met je om willen gaan.
Je kunt ook de kop in het zand blijven steken en maar doorgaan. Als je door zogenaamde overmacht uitvalt en niks kunt, voelt dat misschien wel beter dan dat je het heft in eigen handen neemt en zelf kiest om te stoppen met wat je nu aan het doen bent.
Ik ga je niet adviseren welke keuze je moet maken. Dat heeft heen enkele zin. Als jij wilt blijven pleasen tot je er werkelijk bij neervalt, dan houd ik je niet tegen. Als je wel wilt veranderen en de tweede helft van je leven anders wilt gaan inrichten, dan kan ik je daarin wel ondersteunen.
Ik nodig je dan uit om deze winter naar Zweden te komen. Een week echt voor jezelf. (Tjah, hoe ga je dat nou verkopen thuis en op je werk?) Je verblijft dan in een prachtig Zweeds hotelletje in het bos, vlakbij mij. Tijdens deze week gaan we samen op pad. Mooie hikes maken door de sneeuw, een huskytocht, sneeuwscooteren, net waar jij zin in hebt.
Tijdens deze week heb je eindelijk eens de ruimte om te onderzoeken wat je nou echt wilt. Welke dromen en wensen je allemaal in de ijskast hebt gezet om de lieve vrede. Wat je allemaal doet en laat om het anderen maar naar de zin te maken. Wat je dat allemaal heeft opgeleverd en gekost. We maken zo samen de balans op en van daaruit kies je opnieuw richting voor de 2e helft van je leven. Verrekte spannend, ik weet het! Maar zo de moeite waard!
Ben jij dit? Herken jij je (deels) in de spagaat uit dit verhaal? Stuur me dan even een persoonlijk bericht via linkedin of WhatsApp 0031612451915. Of neem contact op via het formulier rechts bovenin deze webpagina. Dan gaan we samen kijken hoe jij hier uit kunt komen en hoe mijn coaching jou daarin kan ondersteunen.
HARM OOSTERHUIS – COACH VOOR MANNEN